Przejdź do zawartości

Jednostka obrachunkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jednostka obrachunkowa – stosowany w dawnym systemie pieniężnym standard obrachunkowy służący do nominalnego wartościowania pieniądza[1]. Na ziemiach polskich od pierwszej połowy XVI w. był oparty na 30-groszowym złotym, w postaci monetarnej wybitym dopiero w 1663 r[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Andrzej Mikołajczyk, Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 145, ISBN 83-01-09710-8.